Pierwszym metalem mającym wartości użytkowe, który człowiek zaczął wykorzystywać, była miedź. W przeciwieństwie do złota i srebra rzadko znajduje się ją w stanie rodzimym, przeważnie występuje w rudach, w chemicznym powiązaniu z innymi minerałami. Toteż chcąc ją pozyskać, należało rozwinąć pierwsze prymitywne hutnicze sposoby przeróbki, zbudować tygle do topienia, aby w nich za pomocą ognia wydobyć z burej rudy czerwonozłoty metal. Być może posługiwano się w tym celu również znanym już wówczas piecem garncarskim. W wyścigu o pozyskanie miedzi nie pozostali w tyle również egipscy faraonowie. W tym celu wysłali oni część swej armii niewolników, wzmocnioną wziętymi do niewoli beduinami, w kierunku gór synajskich. Tam, w kopalniach miedzi u stóp el-Cha- dem, gdzie głównie zalega zasadowy węglan miedzi, czyli malachit, górnicy chcąc wedrzeć się do wnętrza góry chyba po raz pierwszy posłużyli się kruszeniem skały metodą ogniową. Wzniecając ogień rozgrzewali górotwór, potem polewając go wodą sprawiali, że pękał, a wreszcie rozdrabniali urobek za pomocą granitowych brył, kołyszących się na długich cedrowych drągach. Metoda ogniowa była aż do wprowadzenia robót strzelniczych ważnym sposobem eksploatacji kopalin.

Aby wiedzieć więcej..
Już około połowy XVI wieku stało się oczywiste, że rozwój konstrukcyjny budowanych z drewna kunsztów ma swoje granice. Nie można było bez końca powiększać ich rozmiarów. Odwadnianie i wentylacja kopalń wymagały coraz większych naKtadow, a granice głębokości ulegały niewielkiemu tylko przesunięciu. Obudowa szybów, hutnictwo stosujące technologię opartą na węglu drzewnym i budowa kunsztów pochłaniały ogromne ilości drewna. Rozległe lasy Sredniogórza Niemieckiego zamieniły się jak okiem sięgnąć w smutne poręby. Koszty wydobycia kopalin wzrosły. Zyski zmalały. Dalszy rozwój można było zapewnić górnictwu tylko przez jakościowy przeskok do całkowicie nowego systemu techniki wydobywczej. Fuggerowie, Welserowie i Fiinerowie, nowi właściciele udziałów kopalnianych i koncesji hutniczych, nie czekali bynajmniej z założonymi rękami. Wiedzieli, że popyt na metale szlachetne można zaspokoić gdzie indziej, a przy tym taniej. Tam mianowicie, gdzie nie było gwarków podejmujących walkę w obronie swoich praw, jak ci, których prowadził w Mansfeldzie Tomasz Miinzer, lecz jedynie tani niewolnicy pracy ? w nowo odkrytych zamorskich krajach.